Shakespeareren sonetoak Juan Garziaren ahotsean
054. Zeinen ederrago, oi, Edertasun
Zeinen ederrago, oi, Edertasun,
bentasun jatorrez apain jantzirik!
Arrosa fin zaigu, baina fintasun
betekoago lurrin-gozaturik.
Arkakaratsa, kimuen kolorez,
arrosa usain-finenen pareko;
biak berdin gordin elorri berez,
uda-hatsak lore-zabaltzerako;
itxura besterik ez baitu, baina,
hartu gabe inork ezertakotzat,
galtzen da. Aldiz, arrosa laztana
lurrin-hobetzen du hiltze gozoak.
Hala, zarena, gazte-lore maite,
zu histean, bertsooi darieke.