Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

sorgintzaile 1 izond sorgintzen duena. ik sorgingarri.

Lokarrarazi zuten arren, birjina zen arren, neskato sorgintzaile bat zen zalantzarik gabe.  Ibon Uribarri   «Loti ederrak» - Yasunari Kawabata, 2006 - 61. orr.

Geureganatutako rolek agintzen ziguten nik egin behar nuela aurrerako urratsa; berak, izatekotan, irribarre sorgintzaile harekin tira egingo zidan, ausar nendin behingoz.  Xabier Mendiguren Elizegi   «Nerabearen biluzia», 1999 - 115. orr.

Aurpegiera sorgintzaile hark xarmatuta, debekatutako jokabidearen deiari jarraiki zitzaion une batez Egutxi.  Ibon Uribarri   «Loti ederrak» - Yasunari Kawabata, 2006 - 57. orr.

Sirenen kantu sorgintzailearen moduan.  Joxan Elosegi   «Nola hustu nuen gurasoen etxea» - Lyidia Flem, 2005 - 57. orr.

2 (izen gisa, hitz elkartuetan)

Janari-saltoki batzuk zabalik zeuden oraindik, baina musika-riak, dantzariak, suge-sorgintzaileak, titiriteroak, Yamaa el Fnan elkartzen diren animatzaile guztiak joanda zeuden.  Bernardo Atxaga   «Lekuak», 2005 - 222. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus