Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

sorgingarri 1 izond sorgintzen duena. ik sorgintzaile.

Handik hiruzpalau minutura, hedaturik eta nagusiturik aditzen zen parke urrin sorgingarria.  Txillardegi   «Labartzari agur», 2005 - 103. orr.

Asfixiaren lehen zoraldian opio xarmatzaile oinaztarriaren pareko baten mozkor sorgingarria ari zen dastatzen.  Josu Zabaleta   «Fantasiazko ipuinak» - Guy de Maupassant, 2000 - 382. orr.

Olatuen soinuak [...] magia sorgingarria zeukan.  Fernando Morillo   «Ortzadarra sutan», 2003 - 184. orr.

[Truman Capotek] Odol hotzean eleberrian, egiazko gertakari lazgarri batzuk hartu eta haien kronika erdiragarri bat egin zuen, kazetaritzaren baliabide eta hizkerarekin, erritmo sorgingarri batean.  Xabier Mendiguren Elizegi   «Arbelaren gainean», 2004 - 32. orr.

2 (izen gisa)

Espiritu gaiztoak uxatzeko sorgingarri bat.  Oskar Arana   «Brooklyngo erokeriak» - Paul Auster, 2006 - 334. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus