Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
marmartxo-Zer nahi du nik jakitea? -marmartu zuen. Koldo Biguri «On Camillo» - Giovanni Guareschi, 2001 - 83. orr.
"Putakumea!" marmaratu zuen. Itxaro Borda «Hiruko», 2003 - 8. orr.
Bi "Agur Maria" edo, marmartu nituen. Daniel Landart «Anaiaren azken hitza», 1999 - 66. orr.
-Osagileak esan duenez -marmartu zuen Onorinok-, denbora luzean iraun omen dezake horrela. Josu Zabaleta «Gauza baten ametsa» - Pier Paolo Pasolini, 1998 - 220. orr.
Galdetu gabe hitz egiten zizun horietakoa zen, bakarrizketan ere somatu nuen behin baino gehiagotan, poema berri bat marmartzen bezala. Berria - Kultura 2004-09-23
On Camillo, ordea, ohera joan zen, gauzak herri kulturako ministerioa zegoenean baino okerrago zeudela marmartuz. Koldo Biguri «On Camillo» - Giovanni Guareschi, 2001 - 118. orr.
Hark itzuli zuen burua ia kolpetik Niniren aldera, eta ulertu ezinezko zerbait marmartu zion lasterka, begiak itxita arnasarik gabe utzi zuen ahalegin batean. Josu Zabaleta «Gauza baten ametsa» - Pier Paolo Pasolini, 1998 - 223. orr.
Fonema horiek -kontsonante ahoskabeei legozkiekeenak-, existitzen dira, baina ezin dira bokal marmaratuekin -glotisa laxotua artikulaturikoekin- nahasi. Isabel Arrigain «Hizkuntzalaritza orokorreko ikastaroa» - Ferdinand de Saussure, 1998 - 78. orr.
