Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

koinata 1 iz norbaitentzat, bere ezkonlagunaren arreba edo ahizpa, edo bere anaiaren ezkonlaguna. ik koinatu.

Ene koinata zen.  Daniel Landart   «Anaiaren azken hitza», 1999 - 12. orr.

Bakarrik geratu zen Klodia Erroman bere koinata Muziarekin.  Juan Garzia   «Bizi alegiazkoak» - Marcel Schwob, 2002 - 58. orr.

Laukizen, Butroiko gaztelutik hur, badago Erreskondo izeneko jatetxe bat, Txetxuren koinata Rosalik daroana.  Xabier Amuriza   «Rufino Arrola, Vulkanoren atzamarrak», 2002 - 31. orr.

Amaginarreba Alzheimerren gaitzaz gaixotu zitzaienean ere, koinatak hartu zuen haren ardura, neska zelako.  Berria - Harian   2005-05-13

Haren koinataren lehengusua baitzen.  Joan Mari Irigoien   «Lur bat haratago», 2000 - 611. orr.

Anaia eta koinata etorri zitzaizkion etxera, goizean goiz, elkarrekin joateko beilatokira.  Imanol Zurutuza   «Errautsera arteko sugarra», 2002 - 88. orr.

Eta ni, gaizo zozoa, amorostu nintzela ene koinata alargundu berriaz!  Daniel Landart   «Anaiaren azken hitza», 1999 - 186. orr.

Koinatarengana joan zen lakaria itzultzera eta eskerrak ematera.  Patxi Zubizarreta   «Mila gau eta bat gehiago» - Anonimoa, 2002 - 97. orr.

Horregatik, koinatarekin etzaten zen bakoitzean, lurrera isurtzen zuen hazia, bere anaiari ondorengorik ez emateko.  Elizen arteko biblia   Has 38,9

2 (hitz elkartuetan)

Anai-arrebak, koinatu-koinatak, ilobak, semea, neska-laguna...  Jokin Urain   «Errotarria», 2006 - 203. orr.

hitz multzoen maiztasunak (gutxienez 3 aldiz agertzen direnak)

anaia eta koinata (3)

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus