Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

fortunatu, fortuna(tu), fortunatzen (orobat portunatu g.er.) 1 da ad gertatu, egokitu. ik suertatu.

Amua ikusi zuten haren niniek, eta lepoa niganantz jiratu beharrean, bere eskuinerantz jiratu zuen parean fortunatu zitzaion Kotkowski okindegiko opilei begira geratuz.  Harkaitz Cano   «Neguko zirkua», 2005 - 34. orr.

Zakuen edo kaxen gainean lo egiten zuen, parean fortunatzen zitzaion edozein bazterretan.  Karlos Zabala   «Parisen sabela» - Emile Zola, 2004 - 249. orr.

Elurretarako egoera apropostxoren bat erraz fortunatzen da neguaren bihotzeko sasoi hauetan.  Pello Zabala   «Naturaren mintzoa», 2000 - 65. orr.

Ez da elur pisutsu eta hondatzailea, arina eta ongarria baino; garisoroa irabazian fortunatzen da.  Pello Zabala   «Naturaren mintzoa», 2000 - 127. orr.

Gaurko egunez, San Prudentzio bixamonian justu, fortunatu zen Erromatik Gasteizera lehenengo gotzaina bidaltzea.  Pello Zabala   «Naturaren mintzoa», 2000 - 173. orr.

Eta, gero, adiskide fortunatu gintuan.     «Loroaren teorema» - Denis Guedj, 2006 - 451. orr.

2 (era burutua izenondo gisa)

Bere lagun jator zaldun fortunatuei.  Juan Garzia   «Bizi alegiazkoak» - Marcel Schwob, 2002 - 148. orr.

hitz multzoen maiztasunak (gutxienez 3 aldiz agertzen direnak)

fortunatu zitzaion (3); fortunatzen da (4); fortunatzen den (3); parean fortunatzen (3)

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus