Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
desolamentudesolamendu (ETCn 35 agerraldi; orobat desolamentu g.er) 1 iz atsekabe bizia. ik desolazio.
Lortu izan dugunean geure burua deskonbertitzea, hasierako desolamenduaren ondoren, askatasuna gelditu zaigu. Joseba Zulaika «ETAren hautsa», 2006 - 98. orr.
Gabeko leku habitaezin batean, desolamendua jaun eta jabe zen erbestean. Bernardo Atxaga «Groenlandiako lezioa», 1998 - 114. orr.
Nahikoa da begiratu bakarra desolamenduaz jabetzeko, baina eroso sentitzen zara hala ere giro horretan. Rafa Egiguren «Mentxakaren aitorpena» - Jose Ramon Goikoetxea, 2006 - 15. orr.
2 (hitz elkartuetan)
Desolamentu ukitua areagotzen dute. Edorta Jimenez «Europako mugetan barrena», 2000 - 169. orr.
