Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

desolazio (ETCn 107 agerraldi) 1 iz atsekabe bizia. ik desolamendu.

Desolazio horren erdian ere fantasmarik onartzen ez zuen ernetasun bati eusten zion.  Anton Garikano   «Farorantz» - Virginia Woolf, 2001 - 48. orr.

Hausnartzearen poderioz, putzua itsaso bihurtu zen, eta arraintxoak tiburoi eta balea, eta eskua eguzki aldera jarriz hodei zabalak hedatu zituen mundu nimiño hartara, eta hala milioika gizaki ezjakin eta errugaberi iluna eta desolazioa ekarri zien.  Anton Garikano   «Farorantz» - Virginia Woolf, 2001 - 77. orr.

Garbiketako gizonak makina itzali zuenean, bikoiztu egin zen desolazioa.  Harkaitz Cano   «Neguko zirkua», 2005 - 198. orr.

Desolazioaren aingeruak etor daitezela!  Itxaro Borda   «%100 basque», 2001 - 74. orr.

2 hondamen osoa.

Gustavok kostaldea ikusi zuen gertu, labarrak eta labarrak bata bestearen atzetik, desolazioaren irudia.  Felipe Juaristi   «Itzarri nahi ez zuen printzesa», 2002 - 56. orr.

Begiak kostaldeko lurrean iltzaturik, hango desolazioa ikusmiratuz, beti bat, malenkoniaz jota.  Felipe Juaristi   «Itzarri nahi ez zuen printzesa», 2002 - 59. orr.

Castejongo geltokia desolazio lehorrez inguratua...  Juan Luis Zabala   «Agur, Euzkadi», 2000 - 158. orr.

Eta ikuspegi horretan bakardadea, desolazioa eta inkomunikazioa dira nagusi, (auto) ironiarako joera zoli batekin batera.  Berria - Kultura   2004-03-24

Desolazioen inventariuma egin nuen  Berria - Kultura   2004-11-27

3 (hitz elkartuetan)

Eztanda nuklear baten osteko desolazio-kutsu bat du haren pinturak.  Xabier Olarra   «Antropologo bat Marten» - Oliver Sacks, 2003 - 178. orr.

Desolazio ukitua oro har.  Paddy Rekalde   «Ragga-ragga dator gaua», 2006 - 75. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus