Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
aldaparo iz alorrak ureztatzeko, errota ibilarazteko edo kidekoetarako ubidea edo erretena. ik antapara.
Juanito Telleria-k, Jauregiko presaren aldaparoko petrilean eserita (asper-asper eginda, suposatzen dut), haurrekin solas-tea maite zuen; frontoira edo mojetara handik pasatzen ginen haurroi, gozokiak ematen zizkigun. Joxe Azurmendi «Espainiaren arimaz», 2006 - 271. orr.
Mea-hobia arras ezlekuan zen, aldaparo malkor batean. Juan Garzia «Sistema periodikoa» - Primo Levi, 1998 - 121. orr.
Urrutira, azkeneko etxeen ondoren, hiriaren luzapenaren ondoren Isonzo-ren arroa ageri zen mendiaren eta ordokiaren artean; Isonzo, bere hondoko harri xehea eta bere ur urdin leiharrezko aldaparoekin, Tagliamentorenen hain berdinak denak. Josu Zabaleta «Gauza baten ametsa» - Pier Paolo Pasolini, 1998 - 74. orr.