Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

bihoztun (orobat bihotzdun g.er.) izond 1 adoretsua ik bihoztoi; bipil.

Héraclius gizon bihoztuna zen, egiaz, ez zuen mamuen edo agerpenen beldurrik.  Josu Zabaleta   «Fantasiazko ipuinak» - Guy de Maupassant, 2000 - 62. orr.

Richards izeneko morroi bihoztun, eskarmentu handiko hori jarriko diat hire txaluparen agintean.  Juan Garzia   «Bizi alegiazkoak» - Marcel Schwob, 2002 - 156. orr.

Soldadu bihoztun eta lider inteligentearen ospea zuen.  Edorta Jimenez   «Hemingway eta euskaldunak zerbitzu sekretuetan», 2003 - 202. orr.

Ea, bada, eta ez zaitezte tronpa ezpata-jokoko ukaldietan, ene troiar bikainok, ene korintiar bihoztunok!  Juan Garzia   «Bizi alegiazkoak» - Marcel Schwob, 2002 - 119. orr.

Ekintza-gizon hori boluntarista da, bihoztuna, erresuminak adoretzen du, harrotasunak ematen dio kemena.  Josu Zabaleta   «Jakintzaren arbola» - Pio Baroja, 2006 - 19. orr.

Abere bihoztun hori txilarrezko sasi handi baten atzean zegoen ezkutaturik, uzbeken begiradetatik kanpo.  Karlos Zabala   «Mikel Strogoff» - Jules Verne, 2002 - 234. orr.

Gazte eta zaharrei, bihoztun eta koldarrei.  J.M. Olaizola "Txiliku"   «Bizitza eredugarriak», 2006 - 218. orr.

Hitz pizgarri eta bihoztunak bilatu nahian.  Eskarne Mujika   «Atzo» - Agota Kristof, 2004 - 25. orr.

2 (adizlagun gisa)

Azken irribarre bat ere egin zuen, merkatua begira zeukala eta bihoztun hilko zela pentsatu zuelarik.  Karlos Zabala   «Parisen sabela» - Emile Zola, 2004 - 399. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus