Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

zahato 1 iz zahagi txikia, udare baten eitea duena, eskuarki ardoa gordetzeko, eramateko edo bertatik zuzenean edateko erabiltzen dena. ik xahako.

Kantinplora urez eta zahatoa ardoz bete eta bidean jateko zerbait erosi ondoren, [...].  Juan Luis Zabala   «Agur, Euzkadi», 2000 - 81. orr.

Abiatu aurretik, zahatoa eskaini nion eta hurrupa bana egin genuen.  Juan Luis Zabala   «Agur, Euzkadi», 2000 - 51. orr.

Neska zahatotik edaten hasi da dzanga-dzanga.  Anjel Lertxundi   «Konpainia noblean», 2004 - 223. orr.

Tragua jo zuen, Jabiri zahatoa pasatu, eskuak igurtzi zituen.  Pablo Sastre   «Elurretan hotsak», 2004 - 33. orr.

Mutilak ez zuen jatekorik onartu, baina trago handia eman zion eskuetaratu zioten zahatoari.  Felipe Juaristi   «Itzarri nahi ez zuen printzesa», 2002 - 28. orr.

Emaztea lurrera erori da, atorra azpiko zahatoari ardoa dariola, odola balitz bezala.  Martin Anso   «Elezaharren bidetik», 2004 - 52. orr.

Zahatoko ura ahitu zitzaionean, zuhaixka baten azpian utzi zuen haurra.  Jose Antonio Mujika   «Agindutako lurraren bila I», 2002 - 56. orr.

2 (neurri gisa)

Abrahamek, goizean goiz jaiki, ogia eta zahato bat ur hartu eta Agarri ezarri zizkion bizkarrean.  Elizen arteko biblia   Has 21,14

3 (hitz elkartuetan)

Ardo zahato eta zahagiak.  Josu Zabaleta   «Gauza baten ametsa» - Pier Paolo Pasolini, 1998 - 225. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus