Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
xenodiruxenila iz nasaitasun gutxiko kapa mahukaduna.
Kolore iluneko xenila bat janzten zuen normalean, bizkarrekorik eta brodaturik gabe, Karlos III.aren plakarekin eta urrezko artilearekin. Koldo Izagirre «Idi orgaren karranka» - Victor Hugo, 2002 - 98. orr.
Eseri zen mahai aurrean, sartu zuen bere zapia xenilan, zabaldu bere ondoan eskuizkribu preziatua. Josu Zabaleta «Fantasiazko ipuinak» - Guy de Maupassant, 2000 - 56. orr.
Gizonak izerdi lapetan zeuden oihal lodiz egin palto eta xenilak soinean; emazteek berriz, itzalgune bat bilatzen zuten, hats bahiturik. Elena Touyarou «Hautsi da katea» - Toti Mtz. de Lecea, 2004 - 197. orr.
