Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
txanzatxantxotu, txantxo(tu), txantxotzen 1 da ad mozorrotu.
Aitaren anaiarekin harremana zuten pertsona haiek guztiak ez zitezkeen egon "burutik nahasita", agertokian txantxoturik aterata ere, edo ilea eta bibotea tindaturik ere. Fernando Rey «Gure etxeko kontuak» - Natalia Ginzburg, 2004 - 76. orr.
Boxeo entrenatzaile bezala txantxotutako batek. Bernardo Atxaga «Soinujolearen semea», 2003 - 388. orr.
2 (era burutua izenondo gisa).
"Alaba," esan zion apaiz txantxotuak, / "benetan beltzak dira zure bekatuak". Xabier Olarra «Deabruaren hiztegia» - Ambroise Bierce, 2001 - 66. orr.
