Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
trastornotrastornatu, trastorna, trastornatzen 1 da/du ad nahasi; burua nahasi.
Trastornatuta omen nago: egoeren eta gertakizunen hari logikoari segitu beharrean, buru-hankarik gabeko kaos batek gidatzen omen du nire diskurtsoa. Anjel Lertxundi «Argizariaren egunak», 1998 - 72. orr.
Erabat trastornatu zuen, eta gaizki portatzen hasi zen. Xabier Olarra «Iruzurgilea» - James Cain, 2002 - 142. orr.
2 (era burutua izenondo gisa)
Haur trastornatu eta ezinduentzako zaindegi-eskola berezi batera bidali zuen familiak, eta logoterapian saiatzeko proposamena egin. Xabier Olarra «Antropologo bat Marten» - Oliver Sacks, 2003 - 263. orr.
