Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

sententziatu, sententzia(tu), sententziatzen 1 du ad epaia eman; kondenatu.

Madrilgo ospitalera eraman gintuzten eta erabakirik ei zegoen beste espetxe batzuetara aldatzea, baina azken uneko Ministro Kontseilu batek sententziatu ei zuen gu berriro Zamorara itzultzea.  Jokin Urain   «Errotarria», 2006 - 105. orr.

Espainiako prentsa guztia gainean izan dugu, etengabeko presioa jasan dugu, komunikabideetan sententziatu egin gaituzte.  Berria - Euskal Herria   2006-01-24

2 baieztatu.

Depresioak aire guztia kentzen baitie baita beste egoera batean gora egin dezaketen ametsen globoei ere -eta, zalantzaldi baten ondotik, sententziatu zuen-: horregatik, heriotza baino okerragoa da.  Joan Mari Irigoien   «Ipuin batean bezala», 2002 - 157. orr.

-"Estatuarekin, azken batean, ez gaitezen engaina", sententziatua zuen Godotek.     «Kuskue tanden», 2004 - 121. orr.

Hirekin beti berdin: lan bat kendu, eta handiagoa jarri...! -sententziatu zuen amak, zaplazteko bat ematen zidala, bizitza osoan eman didan bakarra.  Joan Mari Irigoien   «Odolean neraman», 2004 - 28. orr.

-Garçon, ardoa edateko asmatu zen, eztarritik pasa ondoren lurrunak garuna kilika dezan, eta ez poesia egiteko -sententziatu zuen aitaginarrebak etxera sartu zen lehenengo hartan.  Joxemari Urteaga   «Ordaina zor nizun», 2001 - 196. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus