Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
seneratu, senera(tu), seneratzen da/du ad
Erortzean, konortea galdu zuen; seneratu zenean, orainaldia, hain aberats eta zehatz izatez, ia jasanezina zen, eta halaxe oroipenik aspaldikoen eta arruntenak ere. Juan Garzia «Ipuin hautatuak» - Jorge Luis Borges, 1998 - 90. orr.
Horrenbestez, ez zen harritzekoa funtzionarioek, nahi gabe, horrelako gogoetak erabiltzea buruan; nolanahi ere, laster seneratu ziren, konturaturik gehiegi lasaitu zituztela irudimenaren hedeak eta errealitatea bestelakoa zela. Jose Morales «Arima hilak» - Nikolai Gogol, 1998 - 300. orr.
Guregatik segi beza betiko horrelaxe loak, ez baitugu seneratzeko irritsik nabari. Xabier Amuriza «Gauzen izaeraz» - Lukrezio, 2001 - 217. orr.