Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

perbertso (orobat perberso g.er.) 1 izond gaizkira makurtua, gaizkia egiten atsegin hartzen duena. ik gaizto; makur; oker.

Frai Petri Gantekoarentzat indio amerikarrak arrazoimenik gabeko abereak dira; Fernández de Oviedo-rentzat izatez gaiztoak eta perbertsoak.  Askoren artean   «Filosofiako gida», 2004 - 277. orr.

Ibon Uribarri perbertso arriskutsua da: Kant maitatzea ez baita naturala.  Markos Zapiain   «Errua eta maitasuna», 2002 - 149. orr.

2 perbertsioa adierazten duena; ohiko ordena edo egoera gaiztotzen duena.

Gaiztakeria perbertsoaren adierazpen bereziki gorrotagarriak.  Jon Alonso   «Lisboako Setioaren Historia» - José Saramago, 2000 - 100. orr.

Bestenaz bai litzatekeela goitik beherako munstrokeria perbertsoa.  Hasier Etxeberria   «Patri maitea», 2003 - 48. orr.

Logika perbertso honen arabera, maitasunaren exijentzia traizioa zen.  Joseba Zulaika   «ETAren hautsa», 2006 - 73. orr.

Tortura bera bezain gaiztotu eta perbertsoa.  Agurtzane Juanena   «Esan gabe neukana», 2003 - 79. orr.

Baina bada bigarren interpretazio bide bat ere, perbertsoagoa hagitzez.  Iñigo Aranbarri   «Hitzak eta giltzak», 2001 - 22. orr.

Jendearen begietara ere bere estiloak zerbait aztoragarria du, perbertsoa, korrosiboa.  Patxi Iturritegi   «Behi eroak», 2003 - 181. orr.

Absurdoa da, norbera grinarengatik hartara beharturik egon ezean [...] horrelako ideia, guztiz perbersoa, eduki dezakezula pentsatze hutsa bera ere.  Joxe Austin Arrieta   «Homo Faber» - Max Frisch, 2001 - 140. orr.

Suposatzen da bere jarduera "sado-perbertsoengatik" sartu zutela kartzelan.  Juan Martin Elexpuru / Bego Montorio   «Filosofia apaingelan» - Sade, 2001 - 13. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus