Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

Zorionez galdu genituen aspaldiko ospelak: belarri, atzamar-gain eta orpo, hainbat penatu gintuzten ospelak.  Pello Zabala   «Naturaren mintzoa», 2000 - 33. orr.

Ez zen ageri han ez ospelik, ez erredura edo garatxorik, ez negal, baba, kalentura, pustula, zimur, kailu, orbain edo granorik.  Bernardo Atxaga   «Groenlandiako lezioa», 1998 - 165. orr.

Gure amona zenak esaten zuen, ospelak, harapirikak, bixikak, pikorrak eta holakoak sendatzeko, haur baten piza zela hoberena.  Patziku Perurena   «Harrizko pareta erdiurratuak», 2004 - 69. orr.

Ospelak oinetan, ospelak eskuetan...  Anjel Lertxundi   «Argizariaren egunak», 1998 - 44. orr.

Ikusten ari ninduan hezetasunak azala harrotu behar zigula zapatetan, babaz eta ospelez bete behar ginela.  Josu Zabaleta   «Lorategi beldurgarriak» - Michel Quint, 2003 - 36. orr.

Johni oinetan ospelak aterako zaizkio.  Joseba Sarrionandia   «Lagun izoztua», 2001 - 359. orr.

Ospelak sortuko zaizkizu.  Xabier Montoia   «Elektrika», 2004 - 155. orr.

Arian-arian hasi ziren titiburuen inguruko azalean sorrarazten diren pikor moduko horiek itxuratzen, eta ospel ikusgarri xamar bat ari zen azal hartatik goratzen, are muturtzen.  Joxan Elosegi   «Ahardikeriak» - Marie Darrieussecq, 2004 - 37. orr.

Mingainean ospelik inoiz izan ez dituen horietakoa da.  Pello Zabala   «Naturaren mintzoa», 2000 - 28. orr.

Ospel hitz egin zuen, oso baxu.  Bernardo Atxaga   «Soinujolearen semea», 2003 - 113. orr.