Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
ordainlekuordainkizun 1 iz ordaintzekoa, ordaintzeko dagoen gauza.
Ze kontzientziako karga gaiztok darama gizontxoa bere larruta edo jotzailetza ardura gisa, eman-behar, bete-behar, iraun-behar, gozarazi-behar eta, esan dezagun behingoz, auskalo noiztik eta nondik datorren ordainkizun edo zor baten gisa sentitzera? Iñaki Segurola «Gaur ere ez du hiltzeko eguraldirik egingo», 2005 - 90. orr.
2 ordainkizun izan du ad
Beste berrehun dolar bakarrik zituen ordainkizun eta haiek ere hurrengo batean kitatzeko asmoa zuen. Mirentxu Larrañaga «Hona hemen gu biok» - Dorothy Parker, 2006 - 71. orr.
