Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
oilotzaroilotu, oilo(tu), oilotzen da ad koldartu.
Oilotokiko kakoa baino ezgauzagoa, arrantzale ugerdoa, zikin zorrizto halakoa. Edorta Jimenez «Sukar ustelaren urtea», 2004 - 373. orr.
Eta, hala, oilarra oilotzen zelarik, oiloa oilartu zitzaigun: erran nahi baita ezen, napolitarra makurtzen ikusi bezain sarri, osaba hazi zela. Joan Mari Irigoien «Lur bat haratago», 2000 - 270. orr.
Egiazko pistola atera zuen eta oiloturik alde egin zuten hiru lagunek. Gotzon Garate «New Yorkeko kronika beltza», 2004 - 168. orr.
Neska batzuk barreka eta garrasika oiloturik. Lutxo Egia «Paperezko hegazkinak», 2004 - 22. orr.
