Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

mugikari 1 izond/iz mugikorra.

Aberastasunak funtsak edo mugikariak izaten dira; herrialde bakoitzeko lurrak bertako biztanleenak izan ohi dira.     «Legeen espirituaz II» - Montesquieu, 1999 - 23. orr.

Mugikariak, hala nola dirua, ordaintzekoak, kanbio-letrak, konpainien akzioak, itsasontziak eta salerosgai-mota oro, mundu osoarenak dira.     «Legeen espirituaz II» - Montesquieu, 1999 - 23. orr.

Adimena bera ere xumea eta miragarriro mugikaria baita.  Xabier Amuriza   «Gauzen izaeraz» - Lukrezio, 2001 - 273. orr.

2

Hasieran ia ustekabeko kontua izan zen: mekanismoari eragin, musika kutxa erdoildu batenak ematen duten soinuak entzuten hasi, mugikariaren azpian etzan, eta txakurtxoei begiratzen nien, buelta eta buelta eta buelta.  Iban Zaldua   «Traizioak», 2001 - 78. orr.

Unetxo bat besterik ez: giltza amaitzen zitzaionean, mugikariari hautsa kendu eta familiarengana joaten nintzen.  Iban Zaldua   «Traizioak», 2001 - 79. orr.

Maddiri izugarri gustatu zitzaion mugikaria: sekulako irribarrea marrazten zen haren aurpegian azpian jarri eta doinutxoa hasten zen bakoitzean.  Iban Zaldua   «Traizioak», 2001 - 78. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus