Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

mokortu, mokor(tu), mokortzen 1 da/du ad mukertu.

Ikusi ninduelarik, lasterka abiatu zen niri buruz, baina, konturatu zelarik hainbeste lagunekin nintzela eta gainera ez ginela "fresko-freskoak", urratsa emekitu zuen, begitartea mokortzen zitzaiola.  Daniel Landart   «Anaiaren azken hitza», 1999 - 86. orr.

2 kikildu.

Hortaz, eseri nintzen, negarra bularrean mokortuta bezala neukala, aulkian jarrita mutu, eta leihoko burdinak kontatzen hasi nintzen.  Matías Múgica   «Hiltzaile baten aitormena» - Joseph Roth, 2004 - 69. orr.

Bertzerik gabe, ez nuen espero, eta aurreikuspen falta horrek mokortuta eta oligofreniko batek ere erakutsiko ez lukeen irribarrearen jabe utzi ninduen.  Aingeru Epaltza   «Rock'n'roll», 2000 - 319. orr.

Borrokan egundo mokortu ez den soldadu andana ikusi duzu hipaka, etxetik jin gutuna eskuetan.  Xabier Montoia   «Elektrika», 2004 - 137. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus