Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

mokofin (orobat moko-fin; Euskaltzaindiaren Hiztegian mokofin agertzen da) 1 izond/iz janari onen oso zale dena.

Lanean ebaki eskumuturra erakutsiz, emazte moko fin bat erasiaz zinpurtu zen: [...].  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 205. orr.

Euskal sukaldaritza berriak ederki asmatu izan du, oro har, antzinako errezetak gaur egungo jale mokofinen premietara egokitzen.  Joxerra Garzia   «Kurrin-kurrun vitae», 2004 - 73. orr.

Hurrena Bobo, ez hain jatuna baina mokofinagoa.  Bernardo Atxaga   «Groenlandiako lezioa», 1998 - 92. orr.

Han ogitarteko mistoak ematen dituzte, bera baino mokofinago direnentzat ere onak direnak.  Jon Alonso   «Lisboako Setioaren Historia» - José Saramago, 2000 - 158. orr.

-Ez nuen uste hain mokofina zinenik, Pantxike...  Joan Mari Irigoien   «Ipuin batean bezala», 2002 - 214. orr.

Maite ditu emazteak, maite ere jaki onak, moko fina baita.  Herria   2004-07-08

2 irud/hed

Babarrunari bezala, beste lekari askori egiten zaio samua (baita oteari ere, adibidez), eta ez bakarrik lekariei: badira, esaterako, hurraren samua bezalako mokofinak ere.  J.M. Olaizola "Txiliku"   «101 gau», 2000 - 152. orr.

Arrain mokofinek erdeinatu egiten dituzte.  Itziar Otegi   «Axenario» - Jules Renard, 2006 - 118. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus