Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

mindura 1 iz oinaze modukoa; nahigabea, atsekabea.

Mototik jaitsi berritan hankek txinaurritegiak dirudite, eta geldirik egoteak halako mindura urduri bat eragiten du.  Pako Aristi   «Urregilearen orduak», 1998 - 154. orr.

Joe Frazier ere nekaturik zegoen, irrati narratzailearen arabera, baina irabazlearen akidura eta mindura bestelakoa da. Gerrak ekarri dion mindura da.  Joseba Sarrionandia   «Lagun izoztua», 2001 - 390. orr.

Odol zipriztinak indartzeko, laidoaren mindura sakontzeko, urduritasuna girotzeko.  Koldo Izagirre   «Agirre zaharraren kartzelaldi berriak», 1999 - 239. orr.

Bihotzeko mindura ematzen zait pentsaturik biziko naizela hari kararik kara esateko: [...].  Juan Garzia   «Hamlet» - William Shakesperare, 2002 - 185. orr.

Esangura honekin erabili izan da inoiz Jainkoaren "haserrea" eta "mindura" adierazteko.  Xabier Kintana   «Alderraien gidaria» - Mose ben Maimon, 2006 - 100. orr.

2 (hitz elkartuetan)

Argazkioi ondo begiratuta, hortxe igartzen zaio, ezpainen ertzetan preso, haratago joan dakion gura ez duen mindura aire bat, bai, gazterik hilko den Agirreri.  Edorta Jimenez   «Hemingway eta euskaldunak zerbitzu sekretuetan», 2003 - 170. orr.

· Baina, bat-batean, gogamena gurasoengana aldendu zitzaidan eta halako bihotz mindurak harrapatu ninduen, ezen une haietan nahiago izango bainukeen bertan hiltzea, gurasoei eskolan gertatutakoa kontatzea baino.  Pedro Alberdi   «Kafka Bilbon», 2002 - 135. orr.

Segoviatik legoa eta erdira zegoen herrixka batean jaio, umetan zerrizain ibili, eta, makina bat bizi-minduraren ondoren, garaiko anatomistarik entzutetsuena izatera heldu omen zen Velasco sendagile hura.  Anjel Lertxundi   «Azkenaz beste», 2005 - 8. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus