Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

mika1 1 iz belearen familiako hegaztia, buztan-luzea, hegoak eta gainaldea beltz distiratsuak eta sabelaldea zuria dituena (Pica pica etab.). ik pika2.

Usapala, bere eztarri margotuaz urrumaka, eta mika gogaikarria, frak-isats eta guzti.  Itziar Otegi   «Axenario» - Jules Renard, 2006 - 153. orr.

Begiak itxi eta, oraindik ere, ikusi egiten ditut habia haiek: karnabaren goroldiozkoa, kaskabeltzaren borobil-borobila, mikaren handi eta baldarra.  Bernardo Atxaga   «Soinujolearen semea», 2003 - 92. orr.

Mikak bere lanarekin jarraitu eta txotxak bildu zituen buztinez hasitako habiaren ertzetan jartzeko.  J.M. Olaizola "Txiliku"   «101 gau», 2000 - 70. orr.

Mika batek Axularren bihotza darama mokoan.  Anjel Lertxundi   «Konpainia noblean», 2004 - 59. orr.

Lau mika zuri-beltz inguratzen zaizkie eskuarea erabiltzen duten bakoitzean, ea zizare edo bareren bat harrotzen duten ikustera.  Hasier Etxeberria   «Mutuaren hitzak», 2005 - 47. orr.

Mika bezain solasturia, aise ematen zien kontesta nire txantxei.  Aingeru Epaltza   «Rock'n'roll», 2000 - 161. orr.

Alorretan, sagarrondoak eta bestelako fruta-arbolak ikusten ziren hor-hemenka, sarez estalirik mika eta txolarreen erasoetatik babesteko.  Jose Morales   «Arima hilak» - Nikolai Gogol, 1998 - 77. orr.

2 (hitz elkartuetan)

Mika habien bila.  Bernardo Atxaga   «Groenlandiako lezioa», 1998 - 164. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus