Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

mendekari (19 agerraldi, 14 liburu eta artikulu 1ean) 1 izond/iz mendekatzen dena. ik mendekatzaile.

Bazirudien ezen, garaile ateratzea espero zuen une hartan, izaki ukiezin eta mendekari bat zetorkiola kontra egitera, bere mundu lausoan beraren kontrako indarrak bildurik.  Irene Aldasoro   «Dublindarrak» - James Joyce, 1999 - 327. orr.

Gordon mendekari amarrutsu bat izan zitekeelako susmoaz pentsatzea zen beraren heriotzaz pentsatzea.  Oskar Arana   «Brooklyngo erokeriak» - Paul Auster, 2006 - 250. orr.

Ez dago oso garbi zer egin zuen Joseph Roth-ek Hitler, mendekaririk arruntena, Parisen sartu zen egunean.  Anjel Lertxundi   «Mentura dugun artean», 2001 - 172. orr.

Elkarteak libratu egingo du hiltzailea mendekariaren eskuetatik, eta ihesleku izan duen babes-hirira itzularaziko berriro.  Elizen arteko biblia   Zen 35,25

• 2 izond mendekatzen denari dagokiona.

Xarlesek irri mendekaria libratu zuen eta Manexunek besondoa tinkatu zion.  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 76. orr.

Marguerite Durasen nobela batean noizbait kausitu nuen, deus ez zuenaren alegrantzia umil eta mendekariaren musika.  Itxaro Borda   «%100 basque», 2001 - 110. orr.

3 (adizlagun gisa)

Itzalak bere babesean hartu zuen Madama Glynnen soineko margula, baina lepo-hezurraren atzeko sakongunetxoan jausi zitzaion mendekari.  Irene Aldasoro   «Dublindarrak» - James Joyce, 1999 - 210. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus