Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
malkartxomalkartu, malkar(tu), malkartzen (orobat malkortu) 1 da ad amildu.
Altuera jakin batean, uharra amildegi zen, eta ur distiratsua behe-behean malkortzen zen, sasiartean. Koro Navarro «Zalakain abenturazalea» - Pio Baroja, 2006 - 216. orr.
2 irud/hed
Lanbideari kateaturik bizkarra malkartu zaien galerianoen artean ere inor guti ohitzen da irakurlearen ezin aseak beharturiko lanaldi latz asteburukora. Aingeru Epaltza «Rock'n'roll», 2000 - 194. orr.
