Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

mako1 1 adkor kakoa.

Politikoek gizona desfilearen lehen lerroan jarri zuten "ga'te muku'u deb'uak!" marmaratzen zuela, makoa altxatuz.  Itxaro Borda   «Hiruko», 2003 - 59. orr.

• 2 izond makotua.

Holokaustoa, ez du ematen juduen sudur makoagatik izan denik, suposatu zaizkien euren kualitate (h. d., bizio sortzetiko) moralengatik baizik.  Joxe Azurmendi   «Espainiaren arimaz», 2006 - 211. orr.

Badira baita ez lisuak, ez guztiz kurbatuak, punta-makoak direla zuzen pentsa ez daitezkeenak, baizik angelutxo irtenak dauzkatenak, sentimenak mintzen baino gehiago kilikatzen dituztenak: honelakoxea da gatzunaren eta inularen zaporea.  Xabier Amuriza   «Gauzen izaeraz» - Lukrezio, 2001 - 121. orr.

Zelari itsatsia zekarren zorrotik kanpora atera zuen bere ezpatatzar makoa zaldun harrigarri hark.  Xabier Aranburu   «Alkimista» - Paulo Coelho, 2001 - 152. orr.

3 kako-mako (orobat gako-mako) itzulinguru amarrutsua; inguru-mingurua.

Non dira orain haren kako-makoak, haren agudeziak, haren kasuak, haren tenentziak, haren trikimailuak?  Juan Garzia   «Hamlet» - William Shakesperare, 2002 - 197. orr.

Gizon ospetsuen kontaketak biltzen ditu, jakinduriazko esaeren gako-makoetan sartzen.  Elizen arteko biblia   Si 39,2

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus