Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

mainontzi (orobat mainuntzi g.er.) 1 izond adkor mainatia; negartia.

Neskameak, auverniar txiki mainontzi batek, erreboiloa ukitzen zuen, zakatzak begiratzen zizkion, nazka imintzioa beti aurpegian, isil-isilik.  Karlos Zabala   «Parisen sabela» - Emile Zola, 2004 - 178. orr.

Pineten andrea aldiz biziki mainuntzia zela eta senarrak haren nahikundeak oro kuxian onesten zituela.  Elena Touyarou   «Hautsi da katea» - Toti Mtz. de Lecea, 2004 - 258. orr.

Orain ez duk mainontzi barregarri hura, txantxa eta ostia guztien biltzailea, nahiz eta oraindik ere gizen xamarra izan.  Xabier Mendiguren Elizegi   «Uda betiko balitz», 2003 - 127. orr.

Zoritxarrekoa izaten errazagoa zegok zorionekoa izaten baino; eta nik, badakik, ez diat bide erraza aukeratzen duen jendea maite, ez ditiat mainontziak gogoko!  Jesus Mari Mendizabal   «35 kilo esperantza» - Anna Gavalda, 2004 - 29. orr.

2 (adizlagun gisa)

Eta ez daukat etxera joateko gogorik... -hasperen egin zuen, mainontzi samar.  Migel Angel Mintegi   «Denak du bere prezioa», 2002 - 26. orr.

-Ez dut janen -errepikatzen zidan tematsu, kasko-gogor eta une hartan zinez mainontzi.  Itxaro Borda   «%100 basque», 2001 - 56. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus