Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

lastertu, laster(tu), lastertzen 1 da/du ad lastertasuna hartu edo eman.

Hondar ordua genuen goiz hartan zurekin eta, noiz eta sartu baitzinen, bihotza lastertu eta bizkortu zitzaidan.  Joan Mari Irigoien   «Lur bat haratago», 2000 - 396. orr.

Ikasketak amaitzeko garaia hurbiltzen zen neurrian, lastertu egiten zitzaizkion bihotz-taupadak.  Jose Morales   «Arima hilak» - Nikolai Gogol, 1998 - 374. orr.

Badirudi gizakiek alferrik gastatzen dutela energia gorputzaren abiadura lastertzen eta moteltzen.  Irene Aldasoro   «Giza gorputza lanean» - John Lenihan, 2006 - 261. orr.

1990eko hamarraldiaren hasierako finantza-integrazioaren azkentzeak, parekotasunen doikuntzaren estigmatizazioarekin batera, nahitaez lastertu zuen ekonomien bateratze nominala.  Koro Navarro   «Ekonomiaren globalizazioa» - Jacques Adda, 2004 - 188. orr.

Eliza munduko arazoetan nahasteak eta ekintza-modu sekularretara emateak lastertu zuen atzerakada.  Iñaki Mendiguren   «Historiaren azterketa II» - A.J. Toynbee, 2000 - 136. orr.

Limes baten kolapsoa eragozteko baliabide honek eragotzi behar zuen hondamendia lastertu baino ez duela egiten.  Iñaki Mendiguren   «Historiaren azterketa II» - A.J. Toynbee, 2000 - 151. orr.

Hizketa lastertzea urduritasunaren seinale izan daiteke.     «Fonetika fonologia hitzez hitz», 2004 - 130. orr.

• 2 da ad lasterka joan.

Kalera lastertu nintzen, ez zebilen inor.  Koldo Izagirre   «Sua nahi, Mr. Churchil?», 2005 - 204. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus