Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

Barruak libratzeko makurtu, kuxkurtu, kuxkuldu edo eseri egiten da [gizabanakoa].  Iñaki Segurola   «Gaur ere ez du hiltzeko eguraldirik egingo», 2005 - 21. orr.

Azkenean, gizona, harresiko leiho txiki batera hurreratu, kuxkurtu, salto egin eta hara sartu da.  Pedro Alberdi   «Kafka Bilbon», 2002 - 142. orr.

Emazte zaharra orduan bere jargian kuxkurtzen zen, harremanak erre zitzakeen haserreak etxebizitzen mugak gaindituko bide zituelakoan.  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 60. orr.

Erantzuna igurikatu gabe, gizonaren besotan kuxkurtu zen, papondoa pott arinez estaltzen ziola, loaren aztaparrek astiro, linboetara eraman artean.  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 143. orr.

Bere osabaren letra [...] oso txikia zen, eta Teresak kuxkurtuta eduki zituen begiak irakurketak iraun bitarte guztian.  Bernardo Atxaga   «Soinujolearen semea», 2003 - 151. orr.

Nire alboan kuxkurtuta zegoen, ohearen tapakiak buru gainetik zituela.  Bernardo Atxaga   «Soinujolearen semea», 2003 - 190. orr.

Haserretu egin da -pentsatu zuen, bihotza kuxkurtuta, amak.  Pablo Sastre   «Eguzkipekoak», 2003 - 286. orr.

Orduan hizkuntza, bere azken arnasetaraino kuxkurturik, sinbolo huts bihurtua geneukake.  Iñaki Segurola   «Gaur ere ez du hiltzeko eguraldirik egingo», 2005 - 242. orr.