Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
korromiokorrokoildu, korrokoil(du), korrokoiltzen 1 da/du ad loturik behar zuten zatiak askatu edo lokatu.
Areto karratua zen, korrokoildu samartua. Patxi Zubizarreta «Mirarien kalezuloa» - Nagib Mahfuz, 2006 - 19. orr.
2 (era burutua izenondo gisa)
Egunak pasa ahala, ordea, gero eta gusturago sentitzen nintzen pareta korrokoildu haien artean. Xabier Mendiguren Elizegi «Arima enkoniatuak», 2006 - 164. orr.
Horren ostean, Xaramanek semea atxilotzeko eta gazteluko dorre zahar eta korrokoildu baten gorenean giltzapetzeko agindu zuen, ziega kirastu batean. Patxi Zubizarreta «Mila gau eta bat gehiago» - Anonimoa, 2002 - 122. orr.
