Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
kontenplatzaile 1 izond
Jarrera diskurtsiboa, ez miresle edo kontenplatzaile soila, prozedura lexiko eta fonetikoekin indartzen du. Xabier Amuriza «Gauzen izaeraz» - Lukrezio, 2001 - 15. orr.
Maitasun hau ez da kanpoko eta zentzuekiko ardura singlea, baizik eta asmo kontenplatzailea da, norbere borondatearen sakonenean errotua. Joan Mari Lekuona «Mistika liburuak» - Eckhart-Tauler, 1997 - 80. orr.
2 (izen gisa)
Azkenik, Borgo aspalditxo atzean utzia zutenean, legendunen etxera iristean, zeruko gauzen kontenplatzaileak, beste mundutik baletor bezala, Borgora heltzeko zenbat falta zen galdetu zuen arduraz. Askoren artean «Asisko Frantzizko, Asisko Klara», 2002 - 341. orr.