Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
konorteratukonortegabetu, konortegabe(tu), konortegabetzen 1 da/du ad konortea galdu edo galarazi.
Hondarretan zetzan, erorikoaren ondorioz konortegabetua, suposatu nuen. Joxe Austin Arrieta «Homo Faber» - Max Frisch, 2001 - 192. orr.
Bere inguruko barazkien usain freskoak, azenarioen urrin sarkorrak asaldatu egiten zuten konortegabetzeraino. Karlos Zabala «Parisen sabela» - Emile Zola, 2004 - 23. orr.
2 (era burutua izenondo gisa)
Ni arnasarik gabe hantxe, zutik, neskatxa konortegabetua besoetan. Joxe Austin Arrieta «Homo Faber» - Max Frisch, 2001 - 192. orr.
