Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

konjuratu1, konjura(tu), konjuratzen 1 du ad larderiaz agindu.

Konjuratzen zaituztegu [...] Kristoren izenean, jarraitzeko moduko adibideak izan ditzazuen; konjuratzen zaituztegu zuek gurekin hark berak jokatuko lukeen bezala jokatzera, oraindik Lurrean balitz.     «Legeen espirituaz II» - Montesquieu, 1999 - 152. orr.

Nor da hain auhen bortitzez kexu dena, bere tristura-pleinuz izar alderraiak konjuratu eta haiek geldiarazirik, entzule harridurak joen gisa?  Juan Garzia   «Hamlet» - William Shakesperare, 2002 - 206. orr.

2 aldendu, uxatu.

Egurats nahastu hartako airean zebilen mamua konjuratu eta uxatu nahiko balu bezala.  Harkaitz Cano   «Pasaia blues», 1999 - 97. orr.

Gaitz bat konjuratu edo sekretu bat argitzeko erabili ohi den ahots leun eta apalarekin.  Joxean Agirre   «Romain zen bere izena», 2003 - 62. orr.

Bere bihotzminak konjuratzeko entretenitzen zen halako gogojolas malenkonikoetan.  Juan Garzia   «Ipuin hautatuak» - Jorge Luis Borges, 1998 - 17. orr.

Errezelo hori konjuratzeko modurik disimulatuena, errezelo horren onarpenean bilatu du.  Patziku Perurena   «Trapuan pupua», 2001 - 290. orr.

Hitz eginaz ez dudala nire heriotza konjuratzen.  Xabier Arregi   «Jakitearen arkeologia» - Michel Foucault, 2003 - 238. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus