Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
komunztatu, komunzta, komunztatzen 1 da/du ad komunztadura gertatu edo egin.
Hau da: komunztatzean nori bere jarduera gehitzen dion horrekin erlazionatzea eta, botere-erlazioak ez osatzean, nori bere jarduera gutxitzen dion horretatik aldendu edo saihestean. Piarres Xarriton «Etika» - Spinoza, 1997 - 14. orr.
2 (gramatikan)
Latina kanpotik etorria da, zentzu horretan, eta hemen aurkitu zuen dagoeneko perpausak justuki eta aberaski komunztatzen zituen beste hizkuntza bat, hitzen oparotasunak josia. Pello Salaburu «Euskararen etxea», 2002 - 190. orr.
Frantses modernozko gramatika tradizionalak, esaterako, esaten du orainaldiko partizipioa, kasu batzuetan, aldakorra dela, eta komunztatua doala [...] eta besteetan aldaezina dela. Isabel Arrigain «Hizkuntzalaritza orokorreko ikastaroa» - Ferdinand de Saussure, 1998 - 129. orr.