Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

komunztatu, komunzta, komunztatzen 1 da/du ad komunztadura gertatu edo egin.

Hau da: komunztatzean nori bere jarduera gehitzen dion horrekin erlazionatzea eta, botere-erlazioak ez osatzean, nori bere jarduera gutxitzen dion horretatik aldendu edo saihestean.  Piarres Xarriton   «Etika» - Spinoza, 1997 - 14. orr.

2 (gramatikan)

Latina kanpotik etorria da, zentzu horretan, eta hemen aurkitu zuen dagoeneko perpausak justuki eta aberaski komunztatzen zituen beste hizkuntza bat, hitzen oparotasunak josia.  Pello Salaburu   «Euskararen etxea», 2002 - 190. orr.

Frantses modernozko gramatika tradizionalak, esaterako, esaten du orainaldiko partizipioa, kasu batzuetan, aldakorra dela, eta komunztatua doala [...] eta besteetan aldaezina dela.  Isabel Arrigain   «Hizkuntzalaritza orokorreko ikastaroa» - Ferdinand de Saussure, 1998 - 129. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus