Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

kima1 (orobat kuma) 1 iz zaldiek eta beste abere batzuek lepagainean dituzten zurden multzoa; tximak.

Haien zaldiak sendoak eta itxura harrokoak ziren, kima kizkurdunak.  Agustin Otsoa   «Eraztunen Jauna III» - J.R.R. Tolkien, 2004 - 54. orr.

Kima zuri eta uzkorno galantarekiko [zaldi] bat badut neure.  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 187. orr.

Morroi bat, nahiz kalerako nahiz lur Ianerako balio zuena, zalditzarra zelatzeko nahiz kima-guraizeak hartzeko prest zegoena.  Patxi Ezkiaga   «On Kixote Mantxako» - Miguel de Cervantes, 2005 - 15. orr.

Bi zangoen gainean xutitzen da, erortzen eta bat-batean sekulako ostikoan altxatzen da, airatzen, besoak eta zangoak luzatzen ditu, haren kuma eta buztan xuriak hedatzen dira, bela zabal eta eder bat bezala.  Michel Oronoz   «Oilandoiko ermita», 2001 - 209. orr.

2 (hitz elkartuetan)

Gutun edo letra bat eman ondoan Pekoetxetako neska bati, honek buruan gordetzen zuen, bilo edo ile kuman, orduko modan iresia, aitzineko partea aski gora.  Angel Aintziburu / Jean Baptiste Etxarren   «Luzaiden gaindi», 2002 - 139. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus