Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

kemendu, kemen(du), kementzen da/du ad kemena hartu; kemena eman.

Denboraren harra, denborarekin indartzen eta bortizten dena, kementzen eta adoretzen.  Joan Mari Irigoien   «Lur bat haratago», 2000 - 52. orr.

Orain arte hegazkinak ikaratu egiten zuen, eta bat-batean agure txoro hori kemendu egin zaigu.  Koro Navarro   «Zortzi kontakizun» - Isaac B. Singer, 2002 - 96. orr.

Arropa berria erostera kementzen zaitu.     «Eta emakumeari sugeak esan zion», 1999 - 70. orr.

Nola kementzen zituen anaiak, limosna eske joateko.  Askoren artean   «Asisko Frantzizko, Asisko Klara», 2002 - 556. orr.

Eta horrela lehortu, gihartu eta, aldi berean, indartu, zumiztu, larru lehorra bezala, giharrez kemendu.  Pello Zabala   «Naturaren mintzoa», 2000 - 407. orr.

Gudu zelaietan zehar zeure legioak, errefortzu handiz eta zaldien indarrez babestuak eta denak armaz hornituak eta berdin kemenduak, gerra irudiak zabaltzen ikusten dituzunean.  Xabier Amuriza   «Gauzen izaeraz» - Lukrezio, 2001 - 101. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus