Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
karatekakarate 1 iz armarik gabeko gudu artea, jatorriz Japoniakoa, aurkaria esku irekiekin, oinekin, ukalondoekin emandako kolpeez lurreratzea helburu duena.
Karate, jiu jitsu, wing chun, boxeoa... -gazteak ostikada bat bota zuen airera, azkarra, altua-. Fernando Morillo «Gloria Mundi», 2004 - 140. orr.
Espainiako Karateko Federazioa banatu egin zen, gero Taekwondokoa, baina Wu-shuari ez diote uzten. Berria - Kirola 2004-04-02
2 (hitz elkartuetran)
Orain, txakurrak karate-kolpe bat emanen ziok eta eskuburdinak gibelera lotuko. Aingeru Epaltza «Rock'n'roll», 2000 - 73. orr.
Thailandiako borrokalariak eta Japoniako karate borrokalariak lehiatzen ziren, bakoitza bere teknika eta estilo propioak erabiliz. Berria - Kirola 2004-12-28
Ortzirale aratsean: karate erakuspena, kontzertua Ahurtiko fanfarrarekin. Herria 2003-12-04
