Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

jenial (orobat genial g.er.) 1 izond jenioari dagokiona, jeniotik duena. ik jeniodun.

Taula gainean, hiru gizonezko, hiruak jenialak. Jostuna zen, kreatzaile jeniala.  Edorta Jimenez   «Europako mugetan barrena», 2000 - 97. orr.

Tsíui PÍn nobelagile jeniala izan zen, baina hura zen bezalako letra-gizon batek ez zuen noski bere burua nobelagile soiltzat joko.  Juan Garzia   «Ipuin hautatuak» - Jorge Luis Borges, 1998 - 81. orr.

2 (gauzei buruz)

Hausnartu eta hausnartu azkenean gai jeniala bururatu zitzaidan ipuin luze bat idazteko.  Jon Arretxe   «Ostiralak», 2000 - 116. orr.

Beste ideia jenial bat izan dut hurrengo libururako.  Jon Arretxe   «Ostiralak», 2000 - 130. orr.

Loroak harrigarri agudo, inteligentzia jenial batekin.  Matías Múgica   «Hiltzaile baten aitormena» - Joseph Roth, 2004 - 135. orr.

Jokabide zentzuduna ei deritzo, antiekonomikoa izan arren, zinez jeniala, eta sakona.  Joxe Austin Arrieta   «Homo Faber» - Max Frisch, 2001 - 63. orr.

Burubide jenialen bat izango nuela noizbaiteko batean.  Matías Múgica   «Hiltzaile baten aitormena» - Joseph Roth, 2004 - 148. orr.

Intuizio jenialez, pasadizo bitxiz eta boutadez josia izaten zen beti haren jardun itxuraz inprobisatua.  Joxerra Garzia   «Kurrin-kurrun vitae», 2004 - 50. orr.

hitz multzoen maiztasunak (gutxienez 3 aldiz agertzen direnak)

ideia jenial (3)

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus