Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

jelatu, jela(tu), jelatzen 1 da/du ad izoztu.

Bainugelan ez zegoen berogailurik, eta hango kanila jelatu egin zen; ez zegoen garbigailua erabiltzerik. Ibaietatik iristen zen ur hotza, ur gazi pisua baino arinagoa izanik, itsas gainean zabaldu, eta han jelatzen da, hotzari eta ipar poloetako jela hormatuei eutsiz.  Juan Kruz Igerabide   «Txoria» - Oh Jung-hi, 2006 - 8. orr.

Kanpoan ondo jelatu eta gero sartu zen barrura.  Xabier Mendiguren Elizegi   «Arima enkoniatuak», 2006 - 175. orr.

2 irud

Oroitzen dudan bakoitzean, kontzientzia jelatzen dit bertso horrek.  Juan Kruz Igerabide   «Hauts bihurtu zineten», 2005 - 204. orr.

Institutuaren aurreko zelaietan hotz handia zegoen arren, izerdi jelatu batek bortizki busti zuen gizona.  Fernando Morillo   «Gloria Mundi», 2004 - 9. orr.

3 (era burutua izenondo gisa)

Sodomako zingira gazien eta izotzezko Itsasoaren zabaldi jelatuen gainetik.  Koro Navarro   «Zortzi kontakizun» - Isaac B. Singer, 2002 - 23. orr.

Arrautzen tamainako harri jelatuak. ibaiaren ertzean isiltasuna da nagusi maindire zuriak estalitako lurralde jelatuan.  J.M. Olaizola "Txiliku"   «Bizitza eredugarriak», 2006 - 115. orr.

Ur jelatuzko izotz-kandelak.  Askoren artean   «Asisko Frantzizko, Asisko Klara», 2002 - 130. orr.

Zer ote zebilkion zainetan tipo hari: odol jelatua agian?  Migel Angel Mintegi   «Denak du bere prezioa», 2002 - 232. orr.

Artiko aldean dagoen Itsas Jelatuan.  Pello Zabala   «Naturaren mintzoa», 2000 - 286. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus