Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

jariakor 1 izond jariatzeko joera duena.

Materia jariakorraren izaeraz.  Ibon Uribarri   «Arrazoimen hutsaren kritika» - Immanuel Kant, 1999 - 298. orr.

Giza gorputza izaera desberdineko atalez osatua dela: jariakor, bigun eta gogorrez.  Piarres Xarriton   «Etika» - Spinoza, 1997 - 12. orr.

Dena jariakorra dela eta munduan iraunkorra eta geldikorra den ezer ez dagoela.  Ibon Uribarri   «Arrazoimen hutsaren kritika» - Immanuel Kant, 1999 - 165. orr.

Odola usnatzen zuen, ezkaratzaren garbitzeko plantatzen zenean, jariakor, mingar eta karats.  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 181. orr.

2 irud

Bere hizketa modu pausatu jariakorra eta kontakizun gihartsu haren oihartzunak oraindik bisitari etortzen zaizkit akordura batzuetan.  Jokin Urain   «Errotarria», 2006 - 130. orr.

Haien ibilera pertxent eta jariakorra.  Joxe Austin Arrieta   «Homo Faber» - Max Frisch, 2001 - 262. orr.

Enkuadratze finkoa darabil, oso landua; aldi berean, enkuadre barruan gertatzen dena oso jariakorra da.  Berria - Kultura   2006-02-08

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus