Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

itotzaile 1 izond itotzen duena. ik itogarri.

Askotan itotzaileak ez dira otsoak, zakur basatiak baizik.  Gotzon Garate   «Zakurra, zeure laguna», 2002 - 116. orr.

Gizonek, normalean, ageriko tiraniaren aurka hormarik sendoenak jartzen dituzte, baina ez dute ikusten zomorro nimiñoa, poliki-poliki horma janez, ibai itotzaileari bide isila bezain segurua zabaltzen diona.  Juan Martin Elexpuru   «Delituez eta zigorrez» - Cesare Beccaria, 1999 - 65. orr.

Erdiko despotismoa desegin baitute, ankerragoa, segurtasun gutxiagokoa eta herri-gogoaren itotzailea zen despotismoa.  Juan Martin Elexpuru   «Delituez eta zigorrez» - Cesare Beccaria, 1999 - 84. orr.

• 2 iz itotzen duen pertsona.

"The Poor Strangler" deitzen zioten, "itotzaile gaixoa edo estranguladore gaixoa".  J.M. Olaizola "Txiliku"   «Bizitza eredugarriak», 2006 - 171. orr.

Patinekin errazagoa lukek gaizkileengandik, itotzaileengandik eta lapurrengandik ihes egitea.  Lopez de Arana   «Manhattan Transfer» - John Dos Passos, 1999 - 126. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus