Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

isipu (orobat ixipu g.er.) 1 iz elizetan ur bedeinkatua jaurtitzeko erabiltzen den tresna.

Isipua keinu leunez jaso, eta goitik behera zirtatu zuen ur bedeinkatua.  Juan Garzia   «Pedro Páramo» - Juan Rulfo, 2001 - 47. orr.

Gero, hegazti bizia, zedro-zura, purpura gorrimina eta ixipua harturik, iturburuko uraren gainean hildako hegaztiaren odoletan bustiko ditu, baita hegazti bizia ere. Isipua eta otoitz-liburua altzoan estutzen zituela.  Elizen arteko biblia   Lb 14,6

Laugarrena, lehen orrialderako, plano orokorra, erdian apeza zuela isipuari eragiten.  Aingeru Epaltza   «Rock'n'roll», 2000 - 79. orr.

Ezpata eta isipua, erregeek!     «Loroaren teorema» - Denis Guedj, 2006 - 205. orr.

2 (hitz elkartuetan lehen osagai gisa)

Harryk lasaituta leiho-ertzari heldu zion, ezagutzen baitzuen isipu-itxurako isats hura.  Iñaki Mendiguren   «Harry Potter eta sorgin harria» - J.K. Rowling, 2000 - 246. orr.

Crookshanksek arin salto egin ohetik eta lehenengo prestatu zen gelatik irteteko, bere isipu-isatsa tente-tente zuela, lerden asko.  Iñaki Mendiguren   «Harry Potter eta sorgin harria» - J.K. Rowling, 2000 - 305. orr.

Pertzak, hauts-palak eta ixipu-ontziak ere egin zituen Hiramek.  Elizen arteko biblia   2 Kro 4,11

Bildu odola ontzi batean eta, ixipu-sorta bertan bustirik, zirtatu zeuen etxeko ategainak eta alboak.  Elizen arteko biblia   Ir 12,22

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus