Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

irritsu (orobat irrizu g.er.) 1 izond irriz dagoena.

Bere begi irritsuekin, oihal oneko arropak jantzi arren itxura zarpaila zuen tipoa zain zeukan.  Elena Touyarou   «Hautsi da katea» - Toti Mtz. de Lecea, 2004 - 121. orr.

Begirakune irritsua josi zion: [...].  Patxi Zubizarreta   «Mirarien kalezuloa» - Nagib Mahfuz, 2006 - 179. orr.

Emakume gaztea eta irritsua dugu Kirsty.  Berria - Kultura   2004-05-26

Distira bereko errainu irritsua zerien jauregi aurreko platanondo, zumar eta ezkien adaburuei ere.  Anjel Lertxundi   «Azkenaz beste», 2005 - 205. orr.

2 (adizlagun gisa)

Aurrez aurrekoetan, berriz, beti bezain neurritsu jokatzen zenuen, alai eta irritsu ere bai.  Xabier Mendiguren Elizegi   «Arima enkoniatuak», 2006 - 32. orr.

Eta, hala, osaba goibel eta irritsu uzten nuela, irritsu eta goibel, igande hartan bakarrik ibili nintzen.  Joan Mari Irigoien   «Lur bat haratago», 2000 - 277. orr.

Eta adiskideturik-edo itzuli ziren handik, biok ere irritsu.  Joan Mari Irigoien   «Lur bat haratago», 2000 - 442. orr.

• 3 izond irrigarria.

Hausnarketa irritsuan egon nintzen pixka batez, liburuetako azpimarrek Adak dantza makabroaz eta Danelen jarreraz erakutsitako destainarekin zuten loturaren kariaz.  Anjel Lertxundi   «Argizariaren egunak», 1998 - 83. orr.

hitz multzoen maiztasunak (gutxienez 3 aldiz agertzen direnak)

irritsu eta (3)

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus