Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

irmotu, irmo(tu), irmotzen 1 da/du ad irmo edo irmoago bihurtu; irmo ezarri edo finkatu.

Gizona gelditu egiten da, irmotu eta arnasa hartzen du sakon.  Oskar Arana   «Lotsaizuna» - John Maxwell Coetzee, 2004 - 51. orr.

Berez kirasdunak diren lekuak neguan osasungarri bihurtzen direla, zeren eta hotzarekin sendotu eta irmotu egiten baitira.  Santiago Iruretagoiena   «Arkitekturaz hamar liburuak» - Vitruvio, 2000 - 630. orr.

Ohe gainean jarri zen; maindirearen tolesen artean ispilu bat irmotu, tindu-paleta atera, eta aurrealdeko xerloak urdintzeari ekin zion.     «Loroaren teorema» - Denis Guedj, 2006 - 138. orr.

Ardatzak ziriez baizik ez zeuden itsatsirik gurtetxean, eta, hobeki irmoturik egon zitezen, zurezko haga bat jarri zuten batetik bestera eta bernoz eta azkoinez josi.  Karlos Zabala   «Mikel Strogoff» - Jules Verne, 2002 - 142. orr.

Hark azaldu zuenez, «Euskal Herrian auzitegi espainiarrek zilegitasunik ez dutela agerian gelditu zen joan den asteburuan Kursaalean», eta horixe bera da Bilbon «irmotu» nahi dutena.  Berria - Harian   2005-02-24

Baldin eta oker eta abusu horiek finkatu eta irmotu badira transakzio, azken instantziako epai edo arbitro ebatzien bidez eta gauza epaituaren indarraz.  Andres Urrutia   «Frantziako kode zibilaren lehen proiektua» - Jean di Portalis, 2000 - 55. orr.

2 (era burutua izenondo gisa)

Lerak aise eta trabarik gabe doaz irristan Barabaren azal irmotuan aurrera.  Karlos Zabala   «Mikel Strogoff» - Jules Verne, 2002 - 214. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus