Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
inorentzeinorendu, inoren(du), inorentzen 1 da/du ad inorena bihurtu.
Biziarteko errenta inorentzen da; diru kopuru baten erabilera dohainezkoa, mailegu hutsa da; korriturik eta itzultzeko asmorik gabeko eskuzabaltasuna, dohaintza da. Andres Urrutia «Frantziako kode zibilaren lehen proiektua» - Jean di Portalis, 2000 - 85. orr.
2 (era burutua izenondo gisa)
Eroa, inorendua, da poeta; sortzeko gaitasuna ez da prozesu razionalean oinarritzen, jainkoren baten inspirazioan baizik. Diferentzia, gertaera jakin baten inguruan putzuak eta meazuloak induskatzen dituen pentsamendu eragilearen eta pentsamendu inorendu, bizigabearen artean dagoena da. Askoren artean «Filosofiako gida», 2004 - 230. orr.
