Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

inferitu, inferi(tu), inferitzen du ad ondorioztatu.

Esperientzia da soilik, kausaren eta efektuaren izatea eta mugak erakusten dizkiguna, eta objektu baten existentzia beste batenetik inferitzeko gai egiten gaituena.  Patziku Perurena   «Trapuan pupua», 2001 - 303. orr.

Gogoeta egiteak beti aurrea hartzea esan nahi du, kuestionatzea, oinarriak bilatzea, ideiak eta gertakariak lotzea, inferitzea, hitz batez.  Xabier Amuriza   «Gauzen izaeraz» - Lukrezio, 2001 - 14. orr.

Zuzenki ezagutua denaren eta inferitua besterik ez denaren artean.  Ibon Uribarri   «Arrazoimen hutsaren kritika» - Immanuel Kant, 1999 - 141. orr.

Hemen, bigarrena lehenengotik abiatuta inferitzen dut.  Ibon Uribarri   «Arrazoimen hutsaren kritika» - Immanuel Kant, 1999 - 299. orr.

Niri eman ahal zaizkidan oro harrezko objektuak pentsatzeko baldintzen totalitatetik abiatuta oro harrezko gauzen ahalgarritasunaren baldintzen batasun sintetiko absolutua inferitzen dut, h[au] d[a], beren adigai transzendental soilaren arabera ezagutzen ez ditudan gauzetatik abiatuta zerizan ororen zerizana inferitzen dut.  Ibon Uribarri   «Arrazoimen hutsaren kritika» - Immanuel Kant, 1999 - 152. orr.

Hortaz, munduko gauzen izatetik beren kausa inferitzen bada, orduan hau ez dagokio arrazoimenaren berezko erabilerari, baizik espekulatiboari.  Ibon Uribarri   «Arrazoimen hutsaren kritika» - Immanuel Kant, 1999 - 226. orr.

hitz multzoen maiztasunak (gutxienez 3 aldiz agertzen direnak)

absolutua inferitzen (3); ere inferitu (5); inferi daitekeela (3); inferitu ahal (5); inferitu besterik (3); inferitzen du (3); inferitzen dugu (3); inferitzen dut (6); inolaz ere inferitu (4)

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus