Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
ibilgiroibilgetu, ibilge, ibilgetzen 1 da/du ad ezin higi daitekeela egon edo utzi.
Ibaian behera zetozen izotzek kolpekatzen zuten, sakatzen zuten oztopoaren kontra eta erabat ibilgetzen, itsasoko uharri batean hondoa jo izan balu bezala. Karlos Zabala «Mikel Strogoff» - Jules Verne, 2002 - 409. orr.
2 (ekonomian)
10.000 aterkiren eskaria bidalita jaun agurgarri horrek ondo daki kapital handia geldiaraztera behartzen nauela, guztiz desagertu arte ibilgeturik geldituko dena, salgai horietatik urtean 5 baino gehiago saltzeko esperantzarik ez dut eta. Bego Montorio «Napomuceno da Silva Araujo jaunaren testamentua» - Germano Almeida, 2003 - 57. orr.
3 (era burutua izenondo gisa)
Errusiako Justizia Ministerioak argitu duenez, Jukosek dauzkan hiru filialen ibilgetuen salmenta debekatu dio, 2000 urtean zergak ez zituelako ordaindu. Berria - Ekonomia 2004-07-30
