Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

herrestatu, herresta(tu), herrestatzen 1 da/du ad lurretik altxatu gabe higitu edo higiarazi, herrestan ibili.

Ezkaratzeko leihoko berina puskatu zuen eta gorputza zimardikatuz, handik karrikara herrestatu zen.  Itxaro Borda   «Hiruko», 2003 - 56. orr.

Katuka herrestatzen nintzen espaloiraino.  Patxi Zubizarreta   «Mirarien kalezuloa» - Nagib Mahfuz, 2006 - 174. orr.

Hamaika besarkada eta hamalau bizkarrekoren ondoan, ostatu batera herrestatu ninduen.  Aingeru Epaltza   «Rock'n'roll», 2000 - 42. orr.

Besaulkirantz herrestatu zituen oin astunak.  Aritz Gorrotxategi   «Egurra Pinotxori», 2002 - 74. orr.

Indar itsu batek herrestatzen zuen aurrera.  Fernando Morillo   «Gloria Mundi», 2004 - 219. orr.

Laino zuri lodi-lodi batez estali zen ibaia; ur kontra-kontra herrestatzen zen.  Josu Zabaleta   «Fantasiazko ipuinak» - Guy de Maupassant, 2000 - 95. orr.

Lurrean herrestatzen ikasia zuten, horma gorakoiak gainditzen, lohian ihalozka lerratzen.  Itxaro Borda   «Zeruetako erresuma», 2005 - 240. orr.

Ur horiaren jarioak ilunabarra basatzan herrestatu eta itzali nahi zuela zirudien.  Karlos Zabala   «Parisen sabela» - Emile Zola, 2004 - 375. orr.

2 (era bururtua izenondo gisa) erresta.

Mundu honetako har herrestatu bat baizik ez zela.  Jose Morales   «Arima hilak» - Nikolai Gogol, 1998 - 28. orr.

hitz multzoen maiztasunak (gutxienez 3 aldiz agertzen direnak)

herrestatu eta (3); herrestatu zituen (3)

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus